Aici anatz trobar unis mòts arrapats tanlèu escapats de la gòrja d'un païsan en esclòps o de la d'una vièlha menina arrucada al canton. Èra dins un temps ont las gents prenian le temps de parlar, ont la novèlas, d'aurelha en aurelha fasian le torn del mond. Urós temps, quand les vièlhs, dins la vrespada anavan portar lor codena suls bancs de la plaça en seguent l'ombra e le solelh, l'un racontava, l'autre bargalhava. Urós temps, quand las femnas anavan emplenar la dorna a la font, l'una charrava, l'autra barjacava. Fèr la rasonada ont se parla de tot e de res, ont un mòt fa nèisser l'autre, ont de la craba se passa al perièr, ont les rires sièguen las rondinadas, es aprofitar del plaser qu'espelis dels mòts, es viure. D'aquelis mòts de cada jorn que de gòrja en gòrja vòlan e de còr en còr van, ne trobaretz qualques unis qu'esparriquèi, cossi que sia, sus pajas blancas, en pensant al temps ont amb d'una foissina de doas pias esparricava les rengs d'èrba al solelh dins les prats... (tròç de l'Avant-prepaus).
Joan-Baptista Fournié es nescut en 1938 a Amplanh (Arièja) ont les sieus èran païsans. Ara viu en Normandia ont fèc regent mès, un còp l'an, tornava venir popar l'aire del pais. A dejà fèit paréisser mantuns libres en occitan del Pais de Foish que sia de teatre, de contes e de novèlas.